Een kleine blog van Bert Schipper

Deze week tot tweemaal toe vreemd aangekeken. Niet omdat ik een wit jasje aan had, niet omdat ik een man was. Nee, de combinatie van die twee, zorgde ervoor dat iemand zijn/haar verbazing niet kon onderdrukken. Met een “Tsjongejonge, een man in de thuiszorg”, werd de deur open gedaan door een mevrouw van rond de 70.
Toen ik wat verder op mijn route was en een portiek inliep, hoorde ik achter mij opeens “Hé, werk jij in de thuiszorg?” Beleefd antwoordde ik: “Eh ja, mevrouw, inderdaad”. Waarna een vrolijk “Oh wat leuk, een man” volgde.

Nu waren deze dames met name verbaasd dat er in de thuiszorg ook gewoon mannen werken. Helaas gebeurt het ook dat cliënten zorg weigeren of deels weigeren, omdat er een man op de planning staat. Zelf heb ik er geen moeite mee en accepteer dat het nou eenmaal zo is. Toch is het jammer dat nog steeds het beeld bestaat dat de zorg een vrouwenberoep is.
Ja, er werken meer vrouwen dan mannen.
Ja, toen ik 20 jaar geleden mijn studierichting moest kiezen, was je wel echt een softie als je voor zorg en welzijn koos.
Ja, vrouwen zijn wellicht over het algemeen zorgzamer dan mannen.
Maar wat dan nog? Ook mannen genieten van dit werk. De zorg is voor iedereen en van iedereen.