Mijn naam is Sven Kievit en ik werk als verpleegkundige in de ouderenzorg bij Zorgspectrum.

Als kind kreeg ik de verpleegkunde met de paplepel ingegoten. Mijn vader was ook verpleegkundige en heeft de liefde voor het vak aan mij overgebracht. Mijn moeder zat bij de verkeerspolitie. Een zorgzaam gezin dus.

Toen ik startte met de opleiding verpleegkunde aan het ROC Midden Nederland, hadden veel klasgenoten (voornamelijk vrouw) het over het ziekenhuis, de ambulance of de trauma helikopter. Hier vielen mij twee dingen op. Ten eerste zat ik als enige man in een klas met 19 vrouwen. Ten tweede hoorde ik niemand over het specialisme ouderenzorg. 

Toen ik de klas vroeg waarom iedereen het ziekenhuis verkoos boven de ouderenzorg, was het antwoord vaak dat de ouderenzorg niet uitdagend is, er weinig doorgroeimogelijkheden zijn, het niveau laag is en je er als verpleegkundige niet in de volste breedte het vak kan uitoefenen.

Dit verbaasde me. In tegenstelling tot wat anderen zeiden kon ik me hier totaal niet in vinden. Zo weet ik uit ervaring dat als er klinische achteruitgang plaatsvindt bij een oudere cliënt het vaak ook meteen goed mis is. Acute situaties komen juist in de ouderenzorg vaak voor en klinisch redeneren is echt niet hetzelfde bij een oudere als bij een (jong)volwassene. 

Ouderenzorg is nog altijd een onderbelichte tak van de verpleegkunde maar tegelijkertijd een heel stoer vak. Er zijn tal van doorgroeimogelijkheden. Je moet alleen een gezonde dosis LEF hebben om deze kansen op te zoeken en aan te pakken. Een leven lang leren gaat hiermee hand in hand. Zo start ik per september met de specialisatie ‘Verpleegkundige Gerontologie Geriatrie’ aan de Hogeschool Utrecht en daarnaast met de opleiding ‘leermeester klinisch redeneren’.

Als verpleegkundige in de ouderenzorg kan je iedere dag echt wat betekenen voor de cliënt. In goede tijden, maar zeker ook als het even minder gaat. Je brengt vaak een langere tijd met elkaar door, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de acute zorg of in het ziekenhuis. Juist dit maakt dat je soms dwarsverbanden beter ziet en sneller de achteruitgang opmerkt. Jij bent de advocaat en zorgregisseur van de cliënt. Geen dag is hetzelfde.

Voor de toekomstige verpleegkundigen:

Verpleegkunde is een fantastisch vak waarbij je echt wat kunt betekenen voor degene die hulpbehoevend zijn. Waar dit ook mag zijn, ziekenhuis, verpleeghuis, wijkverpleging of de ambulance. Blijf de ‘wil tot weten’ mentaliteit houden en je zult versteld staan hoe mooi het vak is. Het stigma dat het een roeping zou zijn, of dat er enkel vrouwen werken als verpleegkundige, is echt verleden tijd. Ben trots op wat je bent. Ik overigens met acht mannelijke verpleegkundigen. Er is dus nog wel wat werk aan de winkel om een evenwichtiger man-vrouw verhouding te realiseren. 
Dit is een blog van het Mannen Netwerk Verpleegkunde.